پاداش‌های کارمزد در DeFi؛ جاذبه جدید سرمایه‌گذاران نهادی

عصر جدید دیفای – چرا پاداش‌های مبتنی بر کارمزد از مشوق‌های توکنی در سال ۲۰۲۵ پیشی گرفته‌اند

امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) به سرعت در حال تحول است و تغییر قابل توجهی در نحوه پاداش‌دهی به تأمین‌کنندگان نقدینگی مشاهده می‌شود. در حالی که مشوق‌های توکنی مدت‌ها عامل اصلی جذب نقدینگی بوده‌اند، روندهای اخیر نشان‌دهنده حرکت به سمت یک مدل پایدارتر است. تأمین‌کنندگان نقدینگی اکنون بیشتر از کارمزدهای پروتکل درآمد کسب می‌کنند تا پاداش‌های توکنی خارجی. این تغییر، نویدبخش مرحله جدیدی برای دیفای است که ثبات و رشد بلندمدت را بر مشوق‌های کوتاه‌مدت ترجیح می‌دهد. با بلوغ این بخش، این تغییر می‌تواند چشم‌انداز اقتصادی امور مالی غیرمتمرکز را متحول کرده و راه را برای یک اکوسیستم مقاوم‌تر هموار کند.

تغییر از مشوق‌های توکنی به درآمدهای مبتنی بر کارمزد

در روزهای اولیه دیفای، پلتفرم‌ها برای جذب نقدینگی به مشوق‌های توکنی مانند ایردراپ‌ها، توکن‌های حاکمیتی و ییلد فارمینگ متکی بودند. این استراتژی به رشد سریع و جذب نقدینگی کمک کرد و پلتفرم‌هایی مانند یونی‌سواپ، سوشی‌سواپ و کامپوند را به موفقیت رساند. با این حال، این رویکرد منجر به رشد ناپایدار شد. هنگامی که مشوق‌ها کاهش یافتند یا قیمت توکن‌ها افت کرد، تأمین‌کنندگان نقدینگی به پلتفرم‌های دیگر روی آوردند که منجر به رفتار "کشت و فروش" شد. در حالی که این مدل در کوتاه‌مدت مؤثر بود، نگرانی‌هایی را در مورد ثبات بلندمدت و نقدینگی قابل اعتماد در اکوسیستم‌های دیفای ایجاد کرد.

چشم‌انداز دیفای شاهد تغییر از مشوق‌های توکنی به درآمدهای مبتنی بر کارمزد برای تأمین‌کنندگان نقدینگی است.

منبع: X

داده‌ها نشان می‌دهند که کارمزدهای تجمعی سمت عرضه در فوریه ۲۰۲۵ از پاداش‌های توکنی پیشی گرفته‌اند، به طوری که کارمزدهای سمت عرضه تا مارس ۲۰۲۵ به ۱۳.۹۹ میلیارد دلار رسیده‌اند، در حالی که مشوق‌های توکنی ۱۳.۵۳ میلیارد دلار بوده‌اند. این تغییر قابل توجهی از مدل سنتی است که در آن مشوق‌های توکنی بر درآمدها غالب بودند. اکنون، پلتفرم‌ها به طور فزاینده‌ای از طریق کارمزدهای پروتکل، از جمله کارمزدهای تراکنش، پاداش‌های استیکینگ و ییلد فارمینگ مبتنی بر فعالیت پروتکل، درآمد کسب می‌کنند. این انتقال نشان‌دهنده حرکت پروتکل‌های دیفای به سمت یک مدل خودپایدار است، به جای تکیه بر پاداش‌های خارجی کوتاه‌مدت.

مزایای ساختارهای مبتنی بر کارمزد

با تکیه بیشتر پروتکل‌های دیفای بر کارمزدهای تراکنش، پاداش‌های استیکینگ و ییلد فارمینگ، اکوسیستم پایدارتر و باثبات‌تر می‌شود. برخلاف مدل‌های مبتنی بر توکن که باعث نوسان می‌شوند، ساختارهای مبتنی بر کارمزد بازدهی پایدارتر و قابل پیش‌بینی‌تری را ارائه می‌دهند. این تغییر نشان‌دهنده بلوغ دیفای است، به طوری که پروتکل‌ها بهتر می‌توانند نوسانات بازار را مدیریت کرده و بازدهی قابل اعتماد برای تأمین‌کنندگان نقدینگی فراهم کنند.

پلتفرم‌هایی با ساختارهای کارمزدی قوی در حال جذب مشارکت‌کنندگان بلندمدت هستند و رفتارهای سوداگرانه و خطرات "کشت و فروش" را کاهش می‌دهند. با ایجاد جریان‌های درآمدی خودپایدار، این پروتکل‌ها برای سرمایه‌گذاران نهادی که به دنبال بازدهی قابل پیش‌بینی هستند، جذاب‌تر می‌شوند. تغییر به پاداش‌های مبتنی بر کارمزد در حال تغییر شکل اکوسیستم دیفای است و پلتفرم‌ها را به بهبود تجربه کاربری و توسعه ساختارهای کارمزدی قوی برای رشد پایدار سوق می‌دهد.

تأثیر بر حاکمیت و همکاری‌های نهادی

این تغییر ممکن است بر حاکمیت نیز تأثیر بگذارد، به ویژه با توجه به اینکه تأمین‌کنندگان نقدینگی و دارندگان توکن بیشتر به عملکرد پلتفرم علاقه‌مند می‌شوند. اقداماتی مانند فعال‌سازی معمول سوئیچ‌های کارمزد این روند را برجسته می‌کنند.

قابلیت همکاری بین زنجیره‌ای در حال افزایش است و پروژه‌هایی مانند پولکادات و کازموس مدیریت نقدینگی را بهبود می‌بخشند. علاقه نهادی در حال افزایش است، زیرا بازیگران مالی سنتی به دنبال همکاری با دیفای هستند. با این حال، نظارت نظارتی نیز در حال افزایش است و پلتفرم‌ها باید بین نوآوری و رعایت مقررات تعادل برقرار کنند.

به طور کلی، پاداش‌های مبتنی بر کارمزد نویدبخش یک چشم‌انداز دیفای باثبات‌تر و مقاوم‌تر هستند.