ویتالیک بوترین راهکار جدید هویت دیجیتال را برای حفظ حریم خصوصی معرفی کرد

معرفی هویت «پلورال» توسط ویتالیک بوترین برای حفاظت از حریم خصوصی در سیستم‌های هویت دیجیتال

ویتالیک بوترین، یکی از بنیان‌گذاران اتریوم، نوع جدیدی از سیستم‌های هویت دیجیتال را با نام «هویت پلورالیستی» معرفی کرده است. او معتقد است که این رویکرد می‌تواند ضمن حفاظت از حریم خصوصی کاربران، مشارکت منصفانه در دنیای دیجیتال را امکان‌پذیر سازد.

در پست بلاگی که یکشنبه منتشر شد، بوترین به بررسی مزایا و چالش‌های سیستم‌های هویت مبتنی بر اثبات دانش صفر (Zero-Knowledge Proof) پرداخت. او هشدار داد که حتی همین سیستم‌هایی که حریم خصوصی را حفظ می‌کنند، می‌توانند اگر به صورت سخت‌گیرانه فقط یک هویت برای هر فرد را اجرا کنند، ریسک‌های قابل توجهی داشته باشند.

بوترین توضیح داد که بسیاری از پروژه‌های جدید هویت دیجیتال از اثبات دانش صفر استفاده می‌کنند، تا کاربران بتوانند داشتن هویت معتبر را بدون فاش کردن جزئیات شخصی اثبات کنند. از جمله این نمونه‌ها می‌توان به پروژه World ID (با بیش از ۱۰ میلیون کاربر)، پروژه مدارک دیجیتال تایوان و ابتکارات اتحادیه اروپا که به طور روزافزون از فناوری ZK بهره می‌برند، اشاره کرد.

بوترین نوشت: «استفاده از ZK بسیاری از مشکلات مهم را حل می‌کند» اما هشدار داد: «با این حال، هویت ZKدار همچنان ریسک‌هایی دارد»؛ به خصوص چون اعمال محدودیت یک هویت برای هر فرد می‌تواند سبب شود امکان استفاده از نام مستعار از میان برود و کاربران در معرض اجبار یا نظارت قرار بگیرند.

یکی از ریسک‌های اصلی که بوترین مطرح کرد این است که پلتفرم‌ها ممکن است کاربران را مجبور به استفاده از یک هویت واحد و قابل ردیابی کنند؛ این اقدام باعث می‌شود دیگر نتوان پروفایل‌های مختلف و ناشناس داشت. او گفت: «در دنیای واقعی، ناشناس ماندن معمولاً نیاز به داشتن چند حساب دارد.» بدون این انعطاف‌پذیری، کاربران ممکن است مجبور شوند همه فعالیت‌هایشان را تحت یک هویت عمومی انجام دهند، که این موضوع می‌تواند زمینه نظارت دولت‌ها یا کارفرمایان را تسهیل کند.

بوترین همچنین ایده «اثبات دارایی» به عنوان تنها راه مبارزه با حملات سیبیل (ساخت چند هویت جعلی) را رد کرد، زیرا این رویکرد باعث حذف افراد ناتوان از پرداخت و تمرکز قدرت نزد ثروتمندان می‌شود. او افزود: «ایده‌آل نظری این است که بتوان N هویت را با هزینه N² دریافت کرد.»

به منظور دستیابی به انعطاف بیشتر، بوترین سیستم‌های هویت پلورالیستی را پیشنهاد کرد؛ یعنی جایی که هیچ نهاد واحدی کنترل صدور هویت را در اختیار ندارد و این بهترین راه‌حل عملی است. او توضیح داد که این رویکرد می‌تواند به صورت صریح (مثلاً از طریق گراف‌های اجتماعی مانند Circles) یا ضمنی (با اتکا به چند ارائه‌دهنده هویت مختلف مثل مدارک دولتی، شبکه‌های اجتماعی و دیگر منابع) پیاده‌سازی شود تا هیچ هویتی سهم غالب بازار را به دست نیاورد.

بوترین اشاره کرد: «هر شکل از هویت پلورالیستی... به طور ذاتی خطاپذیرتر است.» این انعطاف‌پذیری می‌تواند به افراد بی‌تابعیت یا کسانی که دسترسی به مدارک سنتی ندارند کمک کند.

در نهایت، او عنوان کرد بهترین سناریو، ادغام سیستم‌های هویت «یک نفر ـ یک هویت» با سیستم‌های گراف اجتماعی برای ایجاد شبکه‌های متنوع هویتی جهانی است. بوترین هشدار داد: «اگر سهم این سیستم‌ها به ۱۰۰٪ نزدیک شود، دنیا را به سمت مدل یک هویت برای هر فرد می‌برند، که مشکلات بیشتری دارد.» به اعتقاد او، تنها هویت پلورالیستی قادر است توازن بین حریم خصوصی، فراگیری و مقاومت در برابر سوءاستفاده را حفظ کند.